Dayım...

Seni öyle özledim ki. Balkona telden yaptığın basket potasında kolasina yaptığımız maçlar hala aklımda. Hem bizi yener hem de gider kolayı sen alirdin. Aslında anlattığin hikayelerde bilemediğimiz katilin bahçıvan olduğunu kulağıma fısıldardin.

Kimse bilmez ki yüzmeyi senin için öğrendiğimi hatta beraber günlerce izlediğimiz olimpiyatlarda flip vuruşu yapan yuzuculere hayranlıkla bakardım sen de yaparsın kızım derdin. Biliyor musun ben o anıları yaşatmak için hala o yılların olimpiyatlarını izliyorum. Hala senin için flip vuruşu yapmayı bu kadar çok istiyorum. Ve başardım senin için anılarımız için ben onu yapmayı da öğrendim. Ve şu alti dalışı da yapacağım birgün. Öğreniyorum hala hayallerimizi yasatiyorum. Ve bir gün su altı magaralarina da gireceğim. Hani o izlediğimiz filmlerdeki gibi.

Bana dediler ki o gün anılarına sarıl ve kalk dayınla vedalas ben hala seninle vedalasamadim biliyor musun? İnsanın içinden bu acı gitmiyor. Sen gidince benim çocukluğumda gitti. Hala uzuldugumde seninle dertlesiyorum kimse bilmiyor. Bir derdin olduğunda anlat kızım derdin ben hala sana anlatıyorum. Bir de ses versen dayım.

Dayıcigim sensiz geçen yıllara inat unutmam ben seni. Aslında anlatacak o kadar çok şey var ki. Bildiğim tek şey yazarken bile seninle konuştuğum. Kimin ne düşündüğü ne söylediği İnanlı umrumda değil sen benim kahramanimsin. Sana söz ne hayallerimi ne anılarımı kimseye caldirmayacagim.

....