İsyan

Bir ışık suzmesiydi sevda

Sebepsiz ve ağır ağır içime işleyen.

Kokusu uzak köylerden duyulurken

Küllenmis bir alın yazısı gibi yandı.

Doğudan batıya süzülürken,

Sensizlikle bezenmisti o kor ateş

Tarifsiz bir sızının son demiydi

Haykırırken avaz avaz

Neredeydi bahar,

Nerede çiçekler hep güzdü kalbim,

Hep dökülen yapraklar vardı..

Bir gün söz verdim kendime

Tüm isyanlarını bastırıp yuregimin,

Hayatımın bas rolü olmaya

Zümrüdüanka o gün yeniden doğdu

Küllerini savurduğu rüzgardan, aldı.

Ey sevgili dönme , dönme artık

Senin dönmelerin bir başka

Yalanlarinle bezenmis dünyanı sana bıraktım.

Öfkemin denizlerini sana bıraktım.

Çaresizliğin nehirleri de senin olsun,

Gözyaşlarımla büyüttüğün bencilliklerin de.

Ben açık denizleri seçtim

Ve baharın kokusuna bıraktım kendimi

Dönme geri, senin dönüşlerin çocukça

Ben çocukluğumu acılarda bıraktım.

Yıldız sarar